Gidemeyişim bundandı, zihnimde bana önceden kabul ettirilen bazı ihtiyaçlarım olduğunu zannediyordum. Herkes'in sevdiği şeyleri sevmek, herkes'in okuduğu kitapları okumak ya da izlediği filmleri izlemek normal olmanın belirtileriydi ne de olsa. Normal olmak, kabullenilmek.. Tımarhane'den sağlıklı raporu alıp çıkan bir insanın karşılaşacağı malum o tepkiyi düşünüyorum. "Artık o da bizden biri"
Hayat mücadele yeri. Normal olmak yetmiyor, kendi güzel anlayışımızı bir kenara bırakıp öylesine güzel kandırıyoruz ki kendimizi, öğreniyoruz nelerin sevildiğini çünkü sevmeliyiz hepsini!
Makineleşmiyor muyuz sizce de? Ödüllü filmleri izliyor, ödüllü kitapları okuyoruz. Hayatımıza çoğunluğun fikirlerinin hakimiyeti yerleştiriliyor. Kendimiz olarak neredeyiz? Bunun önemi yok.
Mahkumiyetimizi düşlüyorum. Özgür olmanın mümkün olmayışını.
Ve çekildiğim eski bir fotoğrafa ait gülümsemem geliyor aklıma.
Bir fotoğraf'ın içinde yaşayabilir miydim?
Renklerin zihnimizde uyandırdığı duygular gibi, bir renkle özdeşleşebilir miydi benliğim?
Kusuyorum sonra. Yeşil. Düşlediğim hayallerin içselleştirdiğim rengi.
Orada sonsuza dek kalabilirdim.
Hayat mücadele yeri. Normal olmak yetmiyor, kendi güzel anlayışımızı bir kenara bırakıp öylesine güzel kandırıyoruz ki kendimizi, öğreniyoruz nelerin sevildiğini çünkü sevmeliyiz hepsini!
Makineleşmiyor muyuz sizce de? Ödüllü filmleri izliyor, ödüllü kitapları okuyoruz. Hayatımıza çoğunluğun fikirlerinin hakimiyeti yerleştiriliyor. Kendimiz olarak neredeyiz? Bunun önemi yok.
Mahkumiyetimizi düşlüyorum. Özgür olmanın mümkün olmayışını.
Ve çekildiğim eski bir fotoğrafa ait gülümsemem geliyor aklıma.
Bir fotoğraf'ın içinde yaşayabilir miydim?
Renklerin zihnimizde uyandırdığı duygular gibi, bir renkle özdeşleşebilir miydi benliğim?
Kusuyorum sonra. Yeşil. Düşlediğim hayallerin içselleştirdiğim rengi.
Orada sonsuza dek kalabilirdim.
Olmak.
Olduğun gibi.
Her kimsen ya da ne isen.
Yeteneğin ta kendisi.
