Öykü Denemesi / Yalan dünya

Gözlerim, emsali görülmemiş bir ağırlığı kaldırırcasına açıldı bugün.

Uyumak yorgunluğumu kat be kat artırmıştı adeta. Dahası nerede olduğumu dahi bilmiyordum. Yattığım yerden etrafı inceledim. Burası benim evim değildi. Düşünceli bir şekilde doğruldum. Neresi burası böyle, nasıl geldim buraya diye düşünürken ben, bir müzik sesi geliyordu odanın dışından...

Ah yalan dünya yalan dünya,
Yalandan yüzüme gülen dünya.
Ah yalan dünya yalan dünya,
Yaşları gözüme dolan dünya...

Sesin geldiği yöne doğru sessizce ilerlemeyi planlıyordum ama bu pek mümkün gözükmüyordu, zira ev ahşap ve eskiydi. İlk adımımı attığımda kapı açılıverdi birden. Bense olduğum yere yeniden yığılıverdim. Müzik enteresan şekilde aynı nakaratı tekrarlar vaziyetteydi. Zihnimi yoklamaya çalıştım, dün gece neredeydim?, ne yapmıştım? Vücudumun çeşitli yerleri sızlamasına karşın görünürde pek bir şey yoktu.

Odanın dışına çıkmak için çabalıyordum. Lakin attığım her adım sanki bir önceki adımımı attığım yere geri götürüyodu beni. Kafam çok karışıktı. Gözyaşlarımın donarak suratımdan dudaklarıma süzüldüğünü hissettiğimde derinlerden bir ambulans sesi nakarata eşlik ediyordu.

Ah yalan dünya yalan dünya,
Yalandan yüzüme gülen dünya.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Gözlerim, emsali görülmemiş bir ağırlığı kaldırırcasına açıldı bugün. Hastane'de. Ciddi bir trafik kazası geçirmişim. Neyse ki ölen olmamış zarar maddi ve benim açımdan manevi. O gün aceleyle gittiğim yeri düşündüm. Benim için açıklaması çok zor olan duyguları yaşıyordum ve o şarkının sözleri ders verir nitelikteydi.

Ailemi terk edip çok para kazanacağımı düşündüğüm bir yolculuğa çıkmıştım, bir kaç arkadaşımla. Öyle tatlı hayaller kuruyorduk ki. Nerede akşam orada sabah yaşayacaktık, para sıkıntımız olmayacaktı hiç. Mutsuzluk, yoksulluk nedir bilmeyecektik. Dünya yaşamasını bilene güzeldi ne de olsa. Ailemi, annemi kırarak ayrılmıştım şehrimden ama olsundu, çok para kazanınca onun da sevineceğini bilir, gönlünü alırdım.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Gözlerim, emsali görülmemiş bir ağırlığı kaldırırcasına açıldı bugün. Söylediklerine göre bu hastanede kaldığım altıncı günümdü. Hayatta kalmam tamamen bir mucizeymiş. Hemen annemi aramak istedim, hareket etmekte zorlandığım için doktordan rica ettim ve acı haberi tam da o zaman aldım. Annem, ben kazayı geçirdiğim gün, aynı saatlerde ölmüştü.

O ahşap ev, terkettiğim ev'imdi. O odadan çıkamama sebebim annemdi, sanki bana yaşamını devretmişti. Gözyaşlarımı kontrol edemiyor, yattığım yerde hıçkırarak ağlıyordum. O gün bu yolculuktan vazgeçecek, evime geri dönecek. Arkadaşlarımın başına gelen kötü olayları daha sonra kanımı dondururcasına öğrenecektim.


O sırada, hastanenin dışında ilerleyen bir vosvos'un radyosunda ise aynı nakarat tekrar ediyordu.

Ah yalan dünya yalan dünya,
Yalandan yüzüme gülen dünya.